efflagitatus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of efflāgitō.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ef.flaː.ɡiˈtaː.tus/, [ɛfːɫ̪äːɡɪˈt̪äːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ef.fla.d͡ʒiˈta.tus/, [efːläd͡ʒiˈt̪äːt̪us]
- Hyphenation: ef‧fla‧gi‧ta‧tus
Participle edit
efflāgitātus (feminine efflāgitāta, neuter efflāgitātum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | efflāgitātus | efflāgitāta | efflāgitātum | efflāgitātī | efflāgitātae | efflāgitāta | |
Genitive | efflāgitātī | efflāgitātae | efflāgitātī | efflāgitātōrum | efflāgitātārum | efflāgitātōrum | |
Dative | efflāgitātō | efflāgitātō | efflāgitātīs | ||||
Accusative | efflāgitātum | efflāgitātam | efflāgitātum | efflāgitātōs | efflāgitātās | efflāgitāta | |
Ablative | efflāgitātō | efflāgitātā | efflāgitātō | efflāgitātīs | |||
Vocative | efflāgitāte | efflāgitāta | efflāgitātum | efflāgitātī | efflāgitātae | efflāgitāta |
References edit
- “efflagitatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “efflagitatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- efflagitatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- efflagitatus in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016