egyidejű
Hungarian edit
Etymology edit
egy (“one”) + idejű (“of time”)
Pronunciation edit
Adjective edit
egyidejű (not comparable)
Declension edit
Inflection (stem in -e-, front rounded harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | egyidejű | egyidejűek |
accusative | egyidejűt | egyidejűeket |
dative | egyidejűnek | egyidejűeknek |
instrumental | egyidejűvel | egyidejűekkel |
causal-final | egyidejűért | egyidejűekért |
translative | egyidejűvé | egyidejűekké |
terminative | egyidejűig | egyidejűekig |
essive-formal | egyidejűként | egyidejűekként |
essive-modal | — | — |
inessive | egyidejűben | egyidejűekben |
superessive | egyidejűn | egyidejűeken |
adessive | egyidejűnél | egyidejűeknél |
illative | egyidejűbe | egyidejűekbe |
sublative | egyidejűre | egyidejűekre |
allative | egyidejűhöz | egyidejűekhez |
elative | egyidejűből | egyidejűekből |
delative | egyidejűről | egyidejűekről |
ablative | egyidejűtől | egyidejűektől |
non-attributive possessive - singular |
egyidejűé | egyidejűeké |
non-attributive possessive - plural |
egyidejűéi | egyidejűekéi |
Derived terms edit
Further reading edit
- egyidejű in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN
- egyidejű in Ittzés, Nóra (ed.). A magyar nyelv nagyszótára (‘A Comprehensive Dictionary of the Hungarian Language’). Budapest: Akadémiai Kiadó, 2006–2031 (work in progress; published A–ez as of 2024)