elnök
Hungarian edit
Etymology edit
Shortening of the former elölülnök (literally “one who sits in front”), calque of German Vorsitzender (“chairman”).
Pronunciation edit
Noun edit
elnök (plural elnökök)
Declension edit
Inflection (stem in -ö-, front rounded harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | elnök | elnökök |
accusative | elnököt | elnököket |
dative | elnöknek | elnököknek |
instrumental | elnökkel | elnökökkel |
causal-final | elnökért | elnökökért |
translative | elnökké | elnökökké |
terminative | elnökig | elnökökig |
essive-formal | elnökként | elnökökként |
essive-modal | elnökül | — |
inessive | elnökben | elnökökben |
superessive | elnökön | elnökökön |
adessive | elnöknél | elnököknél |
illative | elnökbe | elnökökbe |
sublative | elnökre | elnökökre |
allative | elnökhöz | elnökökhöz |
elative | elnökből | elnökökből |
delative | elnökről | elnökökről |
ablative | elnöktől | elnököktől |
non-attributive possessive - singular |
elnöké | elnököké |
non-attributive possessive - plural |
elnökéi | elnökökéi |
Possessive forms of elnök | ||
---|---|---|
possessor | single possession | multiple possessions |
1st person sing. | elnököm | elnökeim |
2nd person sing. | elnököd | elnökeid |
3rd person sing. | elnöke | elnökei |
1st person plural | elnökünk | elnökeink |
2nd person plural | elnökötök | elnökeitek |
3rd person plural | elnökük | elnökeik |
Derived terms edit
Compound words
Expressions
Further reading edit
- elnök in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN
- elnök in Ittzés, Nóra (ed.). A magyar nyelv nagyszótára (‘A Comprehensive Dictionary of the Hungarian Language’). Budapest: Akadémiai Kiadó, 2006–2031 (work in progress; published A–ez as of 2024)