emendicandus
Latin edit
Etymology edit
Future passive participle of ēmendīcō.
Participle edit
ēmendīcandus (feminine ēmendīcanda, neuter ēmendīcandum); first/second-declension participle
- which is to be begged
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | ēmendīcandus | ēmendīcanda | ēmendīcandum | ēmendīcandī | ēmendīcandae | ēmendīcanda | |
Genitive | ēmendīcandī | ēmendīcandae | ēmendīcandī | ēmendīcandōrum | ēmendīcandārum | ēmendīcandōrum | |
Dative | ēmendīcandō | ēmendīcandō | ēmendīcandīs | ||||
Accusative | ēmendīcandum | ēmendīcandam | ēmendīcandum | ēmendīcandōs | ēmendīcandās | ēmendīcanda | |
Ablative | ēmendīcandō | ēmendīcandā | ēmendīcandō | ēmendīcandīs | |||
Vocative | ēmendīcande | ēmendīcanda | ēmendīcandum | ēmendīcandī | ēmendīcandae | ēmendīcanda |