epitafi
Catalan edit
Etymology edit
Learned borrowing from Latin epitaphium.
Pronunciation edit
Noun edit
epitafi m (plural epitafis)
Further reading edit
- “epitafi” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
Finnish edit
Etymology edit
From French épitaphe, from Latin epitaphium, from Ancient Greek ἐπιτάφιος (epitáphios).
Pronunciation edit
Noun edit
epitafi
Declension edit
Inflection of epitafi (Kotus type 5/risti, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | epitafi | epitafit | ||
genitive | epitafin | epitafien | ||
partitive | epitafia | epitafeja | ||
illative | epitafiin | epitafeihin | ||
singular | plural | |||
nominative | epitafi | epitafit | ||
accusative | nom. | epitafi | epitafit | |
gen. | epitafin | |||
genitive | epitafin | epitafien | ||
partitive | epitafia | epitafeja | ||
inessive | epitafissa | epitafeissa | ||
elative | epitafista | epitafeista | ||
illative | epitafiin | epitafeihin | ||
adessive | epitafilla | epitafeilla | ||
ablative | epitafilta | epitafeilta | ||
allative | epitafille | epitafeille | ||
essive | epitafina | epitafeina | ||
translative | epitafiksi | epitafeiksi | ||
abessive | epitafitta | epitafeitta | ||
instructive | — | epitafein | ||
comitative | See the possessive forms below. |