estruç
Catalan edit
Etymology edit
Borrowed from Latin struthiō via the nominative singular.[1] Compare Occitan estruci.
Pronunciation edit
Noun edit
estruç m (plural estruços)
References edit
- ^ “estruç”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
Further reading edit
- “estruç” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “estruç” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “estruç” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.