excommunicatorialis
Latin edit
Etymology edit
Late Latin excommūnicātor + -ālis.
Pronunciation edit
(modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ek.skom.mu.ni.ka.to.riˈa.lis/, [ekskomːunikät̪oriˈäːlis]
Adjective edit
excommūnicātoriālis (neuter excommūnicātoriāle); third-declension two-termination adjective
- (Renaissance Latin) which causes excommunication
- Synonym: excommūnicātorius
Declension edit
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | excommūnicātoriālis | excommūnicātoriāle | excommūnicātoriālēs | excommūnicātoriālia | |
Genitive | excommūnicātoriālis | excommūnicātoriālium | |||
Dative | excommūnicātoriālī | excommūnicātoriālibus | |||
Accusative | excommūnicātoriālem | excommūnicātoriāle | excommūnicātoriālēs excommūnicātoriālīs |
excommūnicātoriālia | |
Ablative | excommūnicātoriālī | excommūnicātoriālibus | |||
Vocative | excommūnicātoriālis | excommūnicātoriāle | excommūnicātoriālēs | excommūnicātoriālia |
References edit
- R. E. Latham, D. R. Howlett, & R. K. Ashdowne, editors (1975–2013), “excommunicatorialis”, in Dictionary of Medieval Latin from British Sources[1], London: Oxford University Press for the British Academy, →ISBN, →OCLC