exitiabilis
Latin edit
Etymology edit
exitium (“destruction”, “ruin”) + -ābilis (adjectival suffix).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ek.si.tiˈaː.bi.lis/, [ɛks̠ɪt̪iˈäːbɪlʲɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ek.sit.t͡siˈa.bi.lis/, [eɡzit̪ː͡s̪iˈäːbilis]
Adjective edit
exitiābilis (neuter exitiābile); third-declension two-termination adjective
Declension edit
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | exitiābilis | exitiābile | exitiābilēs | exitiābilia | |
Genitive | exitiābilis | exitiābilium | |||
Dative | exitiābilī | exitiābilibus | |||
Accusative | exitiābilem | exitiābile | exitiābilēs exitiābilīs |
exitiābilia | |
Ablative | exitiābilī | exitiābilibus | |||
Vocative | exitiābilis | exitiābile | exitiābilēs | exitiābilia |
Synonyms edit
References edit
- “exitiabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “exitiabilis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- exitiabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.