fæla
Icelandic edit
Etymology edit
From Old Norse fæla (“to frighten away”), from Proto-Germanic *fēlijaną (“to frighten, terrify”), from *fēlaz (“frightening, terrifying”). Related to Norwegian fæl (“appalling”), Middle High German vālant (“fiend, demon”), Old Norse fála (“witch, hag”).
Pronunciation edit
Verb edit
fæla (weak verb, third-person singular past indicative fældi, supine fælt)
- (transitive, with accusative) to frighten
Conjugation edit
fæla — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að fæla | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
fælt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
fælandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég fæli | við fælum | present (nútíð) |
ég fæli | við fælum |
| þú fælir | þið fælið | þú fælir | þið fælið | ||
| hann, hún, það fælir | þeir, þær, þau fæla | hann, hún, það fæli | þeir, þær, þau fæli | ||
| past (þátíð) |
ég fældi | við fældum | past (þátíð) |
ég fældi | við fældum |
| þú fældir | þið fælduð | þú fældir | þið fælduð | ||
| hann, hún, það fældi | þeir, þær, þau fældu | hann, hún, það fældi | þeir, þær, þau fældu | ||
| imperative (boðháttur) |
fæl (þú) | fælið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| fældu | fæliði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að fælast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
fælst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
fælandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég fælist | við fælumst | present (nútíð) |
ég fælist | við fælumst |
| þú fælist | þið fælist | þú fælist | þið fælist | ||
| hann, hún, það fælist | þeir, þær, þau fælast | hann, hún, það fælist | þeir, þær, þau fælist | ||
| past (þátíð) |
ég fældist | við fældumst | past (þátíð) |
ég fældist | við fældumst |
| þú fældist | þið fældust | þú fældist | þið fældust | ||
| hann, hún, það fældist | þeir, þær, þau fældust | hann, hún, það fældist | þeir, þær, þau fældust | ||
| imperative (boðháttur) |
fælst (þú) | fælist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| fælstu | fælisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
fældur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
fældur | fæld | fælt | fældir | fældar | fæld | |
| accusative (þolfall) |
fældan | fælda | fælt | fælda | fældar | fæld | |
| dative (þágufall) |
fældum | fældri | fældu | fældum | fældum | fældum | |
| genitive (eignarfall) |
fælds | fældrar | fælds | fældra | fældra | fældra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
fældi | fælda | fælda | fældu | fældu | fældu | |
| accusative (þolfall) |
fælda | fældu | fælda | fældu | fældu | fældu | |
| dative (þágufall) |
fælda | fældu | fælda | fældu | fældu | fældu | |
| genitive (eignarfall) |
fælda | fældu | fælda | fældu | fældu | fældu | |
Synonyms edit
Derived terms edit
- fæla frá ("to deter from")
Related terms edit
Old English edit
Pronunciation edit
Adjective edit
fǣla
- inflection of fǣle: