facilitare
See also: facilitaré
Italian edit
Etymology edit
From facile (“easy”) + -itare.
Pronunciation edit
Verb edit
facilitàre (first-person singular present facìlito, first-person singular past historic facilitài, past participle facilitàto, auxiliary avére)
- (transitive) to facilitate
- (transitive) to ease, help
Conjugation edit
Conjugation of facilitàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
Related terms edit
Related terms
Anagrams edit
Romanian edit
Etymology edit
Noun edit
facilitare f (plural facilitări)
Declension edit
Declension of facilitare
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (o) facilitare | facilitarea | (niște) facilitări | facilitările |
genitive/dative | (unei) facilitări | facilitării | (unor) facilitări | facilitărilor |
vocative | facilitare, facilitareo | facilitărilor |
Spanish edit
Verb edit
facilitare