famulitium
Latin edit
Noun edit
famulitium n (genitive famulitiī or famulitī); second declension
Declension edit
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | famulitium | famulitia |
Genitive | famulitiī famulitī1 |
famulitiōrum |
Dative | famulitiō | famulitiīs |
Accusative | famulitium | famulitia |
Ablative | famulitiō | famulitiīs |
Vocative | famulitium | famulitia |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References edit
- “famulitium”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- famulitium in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- famulitium in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016