fascino
See also: fascinó
Catalan edit
Verb edit
fascino
Italian edit
Etymology 1 edit
Pronunciation edit
Noun edit
fascino m (plural fascini)
Etymology 2 edit
Verb edit
fascino
- inflection of fasciare:
Further reading edit
- fascino in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana
Anagrams edit
Latin edit
Etymology edit
From fascinum (“a phallus-shaped amulet worn around the neck; witchcraft”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈfas.ki.noː/, [ˈfäs̠kɪnoː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈfaʃ.ʃi.no/, [ˈfäʃːino]
Verb edit
fascinō (present infinitive fascināre, perfect active fascināvī, supine fascinātum); first conjugation
Conjugation edit
Derived terms edit
Related terms edit
Descendants edit
- Catalan: fascinar
- Czech: fascinovat
- Danish: fascinere
- Dutch: fascineren
- English: fascinate
- Esperanto: fascini
- French: fasciner
- German: faszinieren
- Ido: facinar
- Norwegian: fascinere
- Polish: fascynować
- Portuguese: fascinar
- Romanian: fascina
- Spanish: fascinar
- Swedish: fascinera
- Venetian: fassinare
References edit
- “fascino”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “fascino”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- fascino in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
Portuguese edit
Verb edit
fascino
Spanish edit
Verb edit
fascino