Etymology
edit
From Proto-Celtic *wei, *we-jo-, from Proto-Indo-European *h₂ews- (“dawn”).[1]
feith (present analytic feitheann, future analytic feithfidh, verbal noun feitheamh, past participle feite)
- watch
- watch over; guard
Conjugation
edit
|
singular
|
plural
|
relative
|
autonomous
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
indicative
|
present
|
feithim
|
feitheann tú; feithir†
|
feitheann sé, sí
|
feithimid
|
feitheann sibh
|
feitheann siad; feithid†
|
a fheitheann; a fheitheas / a bhfeitheann*; a bhfeitheas*
|
feithtear
|
past
|
d'fheith mé; d'fheitheas / fheith mé‡; fheitheas‡
|
d'fheith tú; d'fheithis / fheith tú; fheithis‡
|
d'fheith sé, sí / fheith sé, sí‡
|
d'fheitheamar; d'fheith muid / fheitheamar; fheith muid‡
|
d'fheith sibh; d'fheitheabhair / fheith sibh; fheitheabhair‡
|
d'fheith siad; d'fheitheadar / fheith siad; fheitheadar‡
|
a d'fheith / ar fheith*
|
feitheadh
|
past habitual
|
d'fheithinn / fheithinn‡; bhfeithinn‡‡
|
d'fheithteá / fheithteá‡; bhfeithteᇇ
|
d'fheitheadh sé, sí / fheitheadh sé, sí‡; bhfeitheadh sé, s퇇
|
d'fheithimis; d'fheitheadh muid / fheithimis; fheitheadh muid‡; bhfeithimis‡‡; bhfeitheadh muid‡‡
|
d'fheitheadh sibh / fheitheadh sibh‡; bhfeitheadh sibh‡‡
|
d'fheithidís; d'fheitheadh siad / fheithidís; fheitheadh siad‡; bhfeithidís‡‡; bhfeitheadh siad‡‡
|
a d'fheitheadh / a bhfeitheadh*
|
d'fheithtí / fheithtí‡; bhfeitht퇇
|
future
|
feithfidh mé; feithfead
|
feithfidh tú; feithfir†
|
feithfidh sé, sí
|
feithfimid; feithfidh muid
|
feithfidh sibh
|
feithfidh siad; feithfid†
|
a fheithfidh; a fheithfeas / a bhfeithfidh*; a bhfeithfeas*
|
feithfear
|
conditional
|
d'fheithfinn / fheithfinn‡; bhfeithfinn‡‡
|
d'fheithfeá / fheithfeá‡; bhfeithfeᇇ
|
d'fheithfeadh sé, sí / fheithfeadh sé, sí‡; bhfeithfeadh sé, s퇇
|
d'fheithfimis; d'fheithfeadh muid / fheithfimis‡; fheithfeadh muid‡; bhfeithfimis‡‡; bhfeithfeadh muid‡‡
|
d'fheithfeadh sibh / fheithfeadh sibh‡; bhfeithfeadh sibh‡‡
|
d'fheithfidís; d'fheithfeadh siad / fheithfidís‡; fheithfeadh siad‡; bhfeithfidís‡‡; bhfeithfeadh siad‡‡
|
a d'fheithfeadh / a bhfeithfeadh*
|
d'fheithfí / fheithfí‡; bhfeithf퇇
|
subjunctive
|
present
|
go bhfeithe mé; go bhfeithead†
|
go bhfeithe tú; go bhfeithir†
|
go bhfeithe sé, sí
|
go bhfeithimid; go bhfeithe muid
|
go bhfeithe sibh
|
go bhfeithe siad; go bhfeithid†
|
—
|
go bhfeithtear
|
past
|
dá bhfeithinn
|
dá bhfeithteá
|
dá bhfeitheadh sé, sí
|
dá bhfeithimis; dá bhfeitheadh muid
|
dá bhfeitheadh sibh
|
dá bhfeithidís; dá bhfeitheadh siad
|
—
|
dá bhfeithtí
|
imperative
|
feithim
|
feith
|
feitheadh sé, sí
|
feithimis
|
feithigí; feithidh†
|
feithidís
|
—
|
feithtear
|
verbal noun
|
feitheamh
|
past participle
|
feite
|
* indirect relative
† archaic or dialect form
‡ dependent form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis
References
edit
- ^ MacBain, Alexander, Mackay, Eneas (1911) “feith”, in An Etymological Dictionary of the Gaelic Language[1], Stirling, →ISBN, page feith
Middle English
edit
Scottish Gaelic
edit
Etymology
edit
From Proto-Celtic *wei, *we-jo-, from Proto-Indo-European *h₂ews- (“dawn”).[1]
Pronunciation
edit
feith (past dh'fheith, future feithidh, verbal noun feitheamh, past participle feithte)
- wait
- stay, remain
Synonyms
edit
References
edit
- ^ MacBain, Alexander, Mackay, Eneas (1911) “feith”, in An Etymological Dictionary of the Gaelic Language[2], Stirling, →ISBN, page feith