forrita

Icelandic

Etymology

From for- +‎ rita.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfɔrːɪ(ː)ta/

Verb

forrita (weak verb, third-person singular past indicative forritaði, supine forritað)

1. (computing) to program

Conjugation

forrita — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að forrita
supine (sagnbót)		forritað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		forritandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég forrita	við forritum	present (nútíð)	ég forriti	við forritum
	þú forritar	þið forritið		þú forritir	þið forritið
	hann, hún, það forritar	þeir, þær, þau forrita		hann, hún, það forriti	þeir, þær, þau forriti
past (þátíð)	ég forritaði	við forrituðum	past (þátíð)	ég forritaði	við forrituðum
	þú forritaðir	þið forrituðuð		þú forritaðir	þið forrituðuð
	hann, hún, það forritaði	þeir, þær, þau forrituðu		hann, hún, það forritaði	þeir, þær, þau forrituðu
imperative (boðháttur)	forrita (þú)	forritið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	forritaðu	forritiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

forritast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að forritast
supine (sagnbót)		forritast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		forritandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég forritast	við forritumst	present (nútíð)	ég forritist	við forritumst
	þú forritast	þið forritist		þú forritist	þið forritist
	hann, hún, það forritast	þeir, þær, þau forritast		hann, hún, það forritist	þeir, þær, þau forritist
past (þátíð)	ég forritaðist	við forrituðumst	past (þátíð)	ég forritaðist	við forrituðumst
	þú forritaðist	þið forrituðust		þú forritaðist	þið forrituðust
	hann, hún, það forritaðist	þeir, þær, þau forrituðust		hann, hún, það forritaðist	þeir, þær, þau forrituðust
imperative (boðháttur)	forritast (þú)	forritist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	forritastu	forritisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

forritaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	forritaður	forrituð	forritað		forritaðir	forritaðar	forrituð
accusative (þolfall)	forritaðan	forritaða	forritað		forritaða	forritaðar	forrituð
dative (þágufall)	forrituðum	forritaðri	forrituðu		forrituðum	forrituðum	forrituðum
genitive (eignarfall)	forritaðs	forritaðrar	forritaðs		forritaðra	forritaðra	forritaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	forritaði	forritaða	forritaða		forrituðu	forrituðu	forrituðu
accusative (þolfall)	forritaða	forrituðu	forritaða		forrituðu	forrituðu	forrituðu
dative (þágufall)	forritaða	forrituðu	forritaða		forrituðu	forrituðu	forrituðu
genitive (eignarfall)	forritaða	forrituðu	forritaða		forrituðu	forrituðu	forrituðu

Derived terms

• forrit (“program”)
• forritari (“programmer”)
• forritun (“programming”)

Noun

forrita

1. indefinite genitive plural of forrit