English edit

 
English Wikipedia has an article on:
Wikipedia

Etymology edit

From Italian frico. This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.

Noun edit

frico

  1. A traditional Friulian cheese dish in which cheese is shredded and then pan-fried.

Translations edit

Latin edit

Etymology edit

Intensive popular form of friō. Compare with fodiō - fodicō, vellō - vellicō.

Pronunciation edit

Verb edit

fricō (present infinitive fricāre, perfect active fricuī, supine frictum or fricātum); first conjugation

  1. to rub
  2. to chafe

Usage notes edit

The supine form fricātum is rare.

Conjugation edit

   Conjugation of fricō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present fricō fricās fricat fricāmus fricātis fricant
imperfect fricābam fricābās fricābat fricābāmus fricābātis fricābant
future fricābō fricābis fricābit fricābimus fricābitis fricābunt
perfect fricuī fricuistī fricuit fricuimus fricuistis fricuērunt,
fricuēre
pluperfect fricueram fricuerās fricuerat fricuerāmus fricuerātis fricuerant
future perfect fricuerō fricueris fricuerit fricuerimus fricueritis fricuerint
passive present fricor fricāris,
fricāre
fricātur fricāmur fricāminī fricantur
imperfect fricābar fricābāris,
fricābāre
fricābātur fricābāmur fricābāminī fricābantur
future fricābor fricāberis,
fricābere
fricābitur fricābimur fricābiminī fricābuntur
perfect frictus or fricātus + present active indicative of sum
pluperfect frictus or fricātus + imperfect active indicative of sum
future perfect frictus or fricātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present fricem fricēs fricet fricēmus fricētis fricent
imperfect fricārem fricārēs fricāret fricārēmus fricārētis fricārent
perfect fricuerim fricuerīs fricuerit fricuerīmus fricuerītis fricuerint
pluperfect fricuissem fricuissēs fricuisset fricuissēmus fricuissētis fricuissent
passive present fricer fricēris,
fricēre
fricētur fricēmur fricēminī fricentur
imperfect fricārer fricārēris,
fricārēre
fricārētur fricārēmur fricārēminī fricārentur
perfect frictus or fricātus + present active subjunctive of sum
pluperfect frictus or fricātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present fricā fricāte
future fricātō fricātō fricātōte fricantō
passive present fricāre fricāminī
future fricātor fricātor fricantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives fricāre fricuisse frictūrum esse,
fricātūrum esse
fricārī frictum esse,
fricātum esse
frictum īrī,
fricātum īrī
participles fricāns frictūrus,
fricātūrus
frictus,
fricātus
fricandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
fricandī fricandō fricandum fricandō frictum,
fricātum
frictū,
fricātū

Derived terms edit

Descendants edit

References edit

  • frĭco”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • frico”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • frico in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • frico in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Romanian edit

Pronunciation edit

Noun edit

frico f

  1. vocative singular of frică