frustrar
Catalan edit
Etymology edit
Borrowed from Latin frūstrāre. First attested in 1405.[1]
Pronunciation edit
- IPA(key): (Central, Balearic) [fɾusˈtɾa]
- IPA(key): (Valencian) [fɾusˈtɾaɾ]
- Rhymes: -a(ɾ)
- Hyphenation: frus‧trar
Verb edit
frustrar (first-person singular present frustro, first-person singular preterite frustrí, past participle frustrat)
- (transitive) to frustrate
Conjugation edit
Related terms edit
References edit
- ^ “frustrar”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
Further reading edit
- “frustrar” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “frustrar” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “frustrar” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Galician edit
Etymology edit
Borrowed from Latin frustrāre.
Pronunciation edit
Verb edit
frustrar (first-person singular present frustro, first-person singular preterite frustrei, past participle frustrado)
- to frustrate
Conjugation edit
1Less recommended.
Related terms edit
Further reading edit
- “frustrar” in Dicionario da Real Academia Galega, Royal Galician Academy.
- “frustrar” in Dicionário Estraviz de galego (2014).
Portuguese edit
Etymology edit
Borrowed from Latin frūstrāre (“to deceive, trick”).
Pronunciation edit
- Hyphenation: frus‧trar
Verb edit
frustrar (first-person singular present frustro, first-person singular preterite frustrei, past participle frustrado)
- (transitive) to frustrate; to annoy (to cause mental stress)
- (transitive) to frustrate; to thwart (to prevent from being successfully completed)
- Synonym: malograr
Conjugation edit
1Brazilian Portuguese.
2European Portuguese.
Related terms edit
Further reading edit
- “frustrar” in iDicionário Aulete.
- “frustrar” in Dicionário inFormal.
- “frustrar” in Dicionário Aberto based on Novo Diccionário da Língua Portuguesa de Cândido de Figueiredo, 1913
- “frustrar” in Dicionário infopédia da Língua Portuguesa. Porto: Porto Editora, 2003–2024.
- “frustrar” in Michaelis Dicionário Brasileiro da Língua Portuguesa.
- “frustrar” in Dicionário Priberam da Língua Portuguesa.
Spanish edit
Etymology edit
Borrowed from Latin frūstrāre.
Pronunciation edit
Verb edit
frustrar (first-person singular present frustro, first-person singular preterite frustré, past participle frustrado)
- (transitive) to frustrate
Conjugation edit
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
Related terms edit
Further reading edit
- “frustrar”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014