frustrat
See also: frustrât
Catalan edit
Pronunciation edit
Participle edit
frustrat (feminine frustrada, masculine plural frustrats, feminine plural frustrades)
Latin edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈfruːs.trat/, [ˈfruːs̠t̪rät̪]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈfrus.trat/, [ˈfrust̪rät̪]
Verb edit
frūstrat
Polish edit
Etymology edit
Borrowed from Latin frūstrātus.
Pronunciation edit
Noun edit
frustrat m pers (female equivalent frustratka)
- (derogatory) frustrated person, loser
Declension edit
Declension of frustrat
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | frustrat | frustraci/frustraty (deprecative) |
genitive | frustrata | frustratów |
dative | frustratowi | frustratom |
accusative | frustrata | frustratów |
instrumental | frustratem | frustratami |
locative | frustracie | frustratach |
vocative | frustracie | frustraci |
Related terms edit
adjectives
adverbs
noun
verbs
Further reading edit
Romanian edit
Etymology edit
Past participle of frustra.
Adjective edit
frustrat m or n (feminine singular frustrată, masculine plural frustrați, feminine and neuter plural frustrate)
Declension edit
Declension of frustrat
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | ||
nominative/ accusative |
indefinite | frustrat | frustrată | frustrați | frustrate | ||
definite | frustratul | frustrata | frustrații | frustratele | |||
genitive/ dative |
indefinite | frustrat | frustrate | frustrați | frustrate | ||
definite | frustratului | frustratei | frustraților | frustratelor |
Verb edit
frustrat (past participle of frustra)