Latin edit

Etymology edit

From Proto-Indo-European *ǵeh₂r- (to call, cry), of imitative origin.[1] Cognate with Ancient Greek γῆρυς (gêrus, voice, speech), Old English caru (care, sorrow, grief, trouble). More at care.

Pronunciation edit

Verb edit

garriō (present infinitive garrīre, perfect active garrīvī or garriī, supine garrītum); fourth conjugation

  1. to chatter, prattle

Conjugation edit

   Conjugation of garriō (fourth conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present garriō garrīs garrit garrīmus garrītis garriunt
imperfect garriēbam garriēbās garriēbat garriēbāmus garriēbātis garriēbant
future garriam garriēs garriet garriēmus garriētis garrient
perfect garrīvī,
garriī
garrīvistī,
garriistī
garrīvit,
garriit
garrīvimus,
garriimus
garrīvistis,
garriistis
garrīvērunt,
garrīvēre,
garriērunt,
garriēre
pluperfect garrīveram,
garrieram
garrīverās,
garrierās
garrīverat,
garrierat
garrīverāmus,
garrierāmus
garrīverātis,
garrierātis
garrīverant,
garrierant
future perfect garrīverō,
garrierō
garrīveris,
garrieris
garrīverit,
garrierit
garrīverimus,
garrierimus
garrīveritis,
garrieritis
garrīverint,
garrierint
passive present garrior garrīris,
garrīre
garrītur garrīmur garrīminī garriuntur
imperfect garriēbar garriēbāris,
garriēbāre
garriēbātur garriēbāmur garriēbāminī garriēbantur
future garriar garriēris,
garriēre
garriētur garriēmur garriēminī garrientur
perfect garrītus + present active indicative of sum
pluperfect garrītus + imperfect active indicative of sum
future perfect garrītus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present garriam garriās garriat garriāmus garriātis garriant
imperfect garrīrem garrīrēs garrīret garrīrēmus garrīrētis garrīrent
perfect garrīverim,
garrierim
garrīverīs,
garrierīs
garrīverit,
garrierit
garrīverīmus,
garrierīmus
garrīverītis,
garrierītis
garrīverint,
garrierint
pluperfect garrīvissem,
garriissem
garrīvissēs,
garriissēs
garrīvisset,
garriisset
garrīvissēmus,
garriissēmus
garrīvissētis,
garriissētis
garrīvissent,
garriissent
passive present garriar garriāris,
garriāre
garriātur garriāmur garriāminī garriantur
imperfect garrīrer garrīrēris,
garrīrēre
garrīrētur garrīrēmur garrīrēminī garrīrentur
perfect garrītus + present active subjunctive of sum
pluperfect garrītus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present garrī garrīte
future garrītō garrītō garrītōte garriuntō
passive present garrīre garrīminī
future garrītor garrītor garriuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives garrīre garrīvisse,
garriisse
garrītūrum esse garrīrī garrītum esse garrītum īrī
participles garriēns garrītūrus garrītus garriendus,
garriundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
garriendī garriendō garriendum garriendō garrītum garrītū

Derived terms edit

Descendants edit

  • Aromanian: gãrãescu
  • Galician: garrir
  • Italian: garrire
  • Mozarabic: גאר (gʔr)
  • Portuguese: garrir
  • Spanish: garrir

References edit

  • garrio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • garrio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • garrio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  1. ^ De Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 7), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 255