gebaren
Dutch edit
Pronunciation edit
Etymology 1 edit
From Middle Dutch gebâren, from Proto-West Germanic *gabārijan or *gabārijōn. By surface analysis, ge- + baren.
Verb edit
gebaren
- (intransitive, transitive) to gesture, to point, to gesticulate
- (intransitive, transitive) to sign (to use sign language)
Inflection edit
Inflection of gebaren (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | gebaren | |||
past singular | gebaarde | |||
past participle | gebaard | |||
infinitive | gebaren | |||
gerund | gebaren n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | gebaar | gebaarde | ||
2nd person sing. (jij) | gebaart | gebaarde | ||
2nd person sing. (u) | gebaart | gebaarde | ||
2nd person sing. (gij) | gebaart | gebaarde | ||
3rd person singular | gebaart | gebaarde | ||
plural | gebaren | gebaarden | ||
subjunctive sing.1 | gebare | gebaarde | ||
subjunctive plur.1 | gebaren | gebaarden | ||
imperative sing. | gebaar | |||
imperative plur.1 | gebaart | |||
participles | gebarend | gebaard | ||
1) Archaic. |
Derived terms edit
Descendants edit
- Afrikaans: gebaar
Etymology 2 edit
See the etymology of the corresponding lemma form.
Noun edit
gebaren
German edit
Pronunciation edit
Audio (file)
Verb edit
gebaren