geegsian
Old English
editEtymology
editBy surface analysis, ġe- + egsian
Pronunciation
editVerb
editġeegsian
- to frighten
Conjugation
editConjugation of ġeegsian (weak class 2)
infinitive | ġeegsian | ġeegsienne |
---|---|---|
indicative mood | present tense | past tense |
first person singular | ġeegsiġe | ġeegsode |
second person singular | ġeegsast | ġeegsodest |
third person singular | ġeegsaþ | ġeegsode |
plural | ġeegsiaþ | ġeegsodon |
subjunctive | present tense | past tense |
singular | ġeegsiġe | ġeegsode |
plural | ġeegsiġen | ġeegsoden |
imperative | ||
singular | ġeegsa | |
plural | ġeegsiaþ | |
participle | present | past |
ġeegsiende | ġeegsod |
References
edit- Joseph Bosworth and T. Northcote Toller (1898) “ge-egsian”, in An Anglo-Saxon Dictionary[1], 2nd edition, Oxford: Oxford University Press.