geminatus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of geminō (“double, repeat”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ɡe.miˈnaː.tus/, [ɡɛmɪˈnäːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /d͡ʒe.miˈna.tus/, [d͡ʒemiˈnäːt̪us]
Participle edit
geminātus (feminine gemināta, neuter geminātum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | geminātus | gemināta | geminātum | geminātī | geminātae | gemināta | |
Genitive | geminātī | geminātae | geminātī | geminātōrum | geminātārum | geminātōrum | |
Dative | geminātō | geminātō | geminātīs | ||||
Accusative | geminātum | geminātam | geminātum | geminātōs | geminātās | gemināta | |
Ablative | geminātō | geminātā | geminātō | geminātīs | |||
Vocative | gemināte | gemināta | geminātum | geminātī | geminātae | gemināta |
Related terms edit
Descendants edit
References edit
- “geminatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers