giúiré

Irish

Etymology

Borrowed from Anglo-Norman juree (“jury”), from Medieval Latin iūrāta, from Latin iūrō (“I swear or take an oath”).

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈɟuːɾʲeː]

Noun

giúiré m or f (genitive singular giúiré, nominative plural giúiréithe)

1. (law) jury

Declension

Declension of giúiré

Fourth declension

Bare forms Case Singular Plural Nominative giúiré giúiréithe Vocative a ghiúiré a ghiúiréithe Genitive giúiré giúiréithe Dative giúiré giúiréithe

Forms with the definite article Case Singular Plural Nominative an giúiré na giúiréithe Genitive an ghiúiré na ngiúiréithe Dative leis an ngiúiré don ghiúiré leis na giúiréithe

Alternative declension

Declension of giúiré

Fourth declension

Bare forms Case Singular Plural Nominative giúiré giúiréithe Vocative a ghiúiré a ghiúiréithe Genitive giúiré giúiréithe Dative giúiré giúiréithe

Forms with the definite article Case Singular Plural Nominative an ghiúiré na giúiréithe Genitive na giúiré na ngiúiréithe Dative leis an ngiúiré don ghiúiré leis na giúiréithe

Synonyms

• coiste dháréag (literally “committee of twelve”)

Derived terms

• ard-ghiúiré (“grand jury”)

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
giúiré	ghiúiré	ngiúiré
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

Further reading

• Ó Dónaill, Niall (1977) “giúiré”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN