gurum
Hungarian edit
Etymology edit
guru + -m (possessive suffix)
Pronunciation edit
Noun edit
gurum
- first-person singular single-possession possessive of guru
Declension edit
Inflection (stem in -a-, back harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | gurum | — |
accusative | gurumat | — |
dative | gurumnak | — |
instrumental | gurummal | — |
causal-final | gurumért | — |
translative | gurummá | — |
terminative | gurumig | — |
essive-formal | gurumként | — |
essive-modal | gurumul | — |
inessive | gurumban | — |
superessive | gurumon | — |
adessive | gurumnál | — |
illative | gurumba | — |
sublative | gurumra | — |
allative | gurumhoz | — |
elative | gurumból | — |
delative | gurumról | — |
ablative | gurumtól | — |
non-attributive possessive - singular |
gurumé | — |
non-attributive possessive - plural |
guruméi | — |
Latin edit
Noun edit
gū̆rum
References edit
- gurum in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
Sumerian edit
Romanization edit
gurum
- Romanization of 𒃵 (gurum)