guttatus
Latin
editEtymology
editFrom guttae (“spots or specks”) + -ātus.
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /ɡutˈtaː.tus/, [ɡʊt̪ˈt̪äːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ɡutˈta.tus/, [ɡut̪ˈt̪äːt̪us]
Adjective
editguttātus (feminine guttāta, neuter guttātum); first/second-declension adjective
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | guttātus | guttāta | guttātum | guttātī | guttātae | guttāta | |
Genitive | guttātī | guttātae | guttātī | guttātōrum | guttātārum | guttātōrum | |
Dative | guttātō | guttātō | guttātīs | ||||
Accusative | guttātum | guttātam | guttātum | guttātōs | guttātās | guttāta | |
Ablative | guttātō | guttātā | guttātō | guttātīs | |||
Vocative | guttāte | guttāta | guttātum | guttātī | guttātae | guttāta |
References
edit- “guttatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- guttatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- guttatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.