høna
Faroese edit
Etymology edit
From Old Norse hǿna, from Proto-Germanic *hōnijǭ, related to *hanjō, ultimately from Proto-Indo-European *kan- (“to sing”), *kana-.
Pronunciation edit
Noun edit
høna f (genitive singular hønu, plural hønur)
Declension edit
Declension of høna | ||||
---|---|---|---|---|
f1 | singular | plural | ||
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | høna | hønan | hønur | hønurnar |
accusative | hønu | hønuna | hønur | hønurnar |
dative | hønu | hønuni | hønum | hønunum |
genitive | hønu | hønunnar | høna | hønanna |
Derived terms edit
Norwegian Bokmål edit
Alternative forms edit
Noun edit
høna m or f
Norwegian Nynorsk edit
Noun edit
høna f
Old Swedish edit
Etymology edit
From Old Norse hǿna, from Proto-Germanic *hōnijǭ.
Noun edit
hø̄na f
Declension edit
Declension of hø̄na (on-stem)
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | hø̄na | hø̄nan | hø̄nu(r), -o(r) | hø̄nuna(r), -ona(r) |
accusative | hø̄nu, -o | hø̄nuna, -ona | hø̄nu(r), -o(r) | hø̄nuna(r), -ona(r) |
dative | hø̄nu, -o | hø̄nunni, -onne | hø̄num, -om | hø̄numin, -omen |
genitive | hø̄nu, -o | hø̄nunna(r), -onna(r) | hø̄na | hø̄nanna |
Descendants edit
- Swedish: höna