hagga
See also: håggå
Afar edit
Pronunciation edit
Noun edit
haggá f
References edit
- Mohamed Hassan Kamil (2015) L’afar: description grammaticale d’une langue couchitique (Djibouti, Erythrée et Ethiopie)[1], Paris: Université Sorbonne Paris Cité (doctoral thesis), page 75
Icelandic edit
Pronunciation edit
Verb edit
hagga (weak verb, third-person singular past indicative haggaði, supine haggað)
- (transitive, governs the dative) to budge
- Honum verður ekki haggað.
- He won't budge. (He won't be budged.)
Conjugation edit
hagga — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að hagga | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
haggað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
haggandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég hagga | við höggum | present (nútíð) |
ég haggi | við höggum |
| þú haggar | þið haggið | þú haggir | þið haggið | ||
| hann, hún, það haggar | þeir, þær, þau hagga | hann, hún, það haggi | þeir, þær, þau haggi | ||
| past (þátíð) |
ég haggaði | við högguðum | past (þátíð) |
ég haggaði | við högguðum |
| þú haggaðir | þið högguðuð | þú haggaðir | þið högguðuð | ||
| hann, hún, það haggaði | þeir, þær, þau högguðu | hann, hún, það haggaði | þeir, þær, þau högguðu | ||
| imperative (boðháttur) |
hagga (þú) | haggið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| haggaðu | haggiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að haggast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
haggast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
haggandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég haggast | við höggumst | present (nútíð) |
ég haggist | við höggumst |
| þú haggast | þið haggist | þú haggist | þið haggist | ||
| hann, hún, það haggast | þeir, þær, þau haggast | hann, hún, það haggist | þeir, þær, þau haggist | ||
| past (þátíð) |
ég haggaðist | við högguðumst | past (þátíð) |
ég haggaðist | við högguðumst |
| þú haggaðist | þið högguðust | þú haggaðist | þið högguðust | ||
| hann, hún, það haggaðist | þeir, þær, þau högguðust | hann, hún, það haggaðist | þeir, þær, þau högguðust | ||
| imperative (boðháttur) |
haggast (þú) | haggist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| haggastu | haggisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
Derived terms edit
Swedish edit
Etymology edit
Ultimately from Proto-West Germanic *hagatussjā (“witch”). Compare häxa (“witch, hag”), a German borrowing. This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term. Which language was this borrowed from? No entry in SAOB.
Noun edit
hagga c
- (derogatory) an unpleasant (older) woman; a hag
Declension edit
| Declension of hagga | ||||
|---|---|---|---|---|
| Singular | Plural | |||
| Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
| Nominative | hagga | haggan | haggor | haggorna |
| Genitive | haggas | haggans | haggors | haggornas |