henta

Icelandic

Verb

henta (weak verb, third-person singular past indicative hentaði, supine hentað)

1. to be practical

Conjugation

henta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að henta
supine (sagnbót)		hentað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hentandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég henta	við hentum	present (nútíð)	ég henti	við hentum
	þú hentar	þið hentið		þú hentir	þið hentið
	hann, hún, það hentar	þeir, þær, þau henta		hann, hún, það henti	þeir, þær, þau henti
past (þátíð)	ég hentaði	við hentuðum	past (þátíð)	ég hentaði	við hentuðum
	þú hentaðir	þið hentuðuð		þú hentaðir	þið hentuðuð
	hann, hún, það hentaði	þeir, þær, þau hentuðu		hann, hún, það hentaði	þeir, þær, þau hentuðu
imperative (boðháttur)	henta (þú)	hentið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hentaðu	hentiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hentast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að hentast
supine (sagnbót)		hentast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hentandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hentast	við hentumst	present (nútíð)	ég hentist	við hentumst
	þú hentast	þið hentist		þú hentist	þið hentist
	hann, hún, það hentast	þeir, þær, þau hentast		hann, hún, það hentist	þeir, þær, þau hentist
past (þátíð)	ég hentaðist	við hentuðumst	past (þátíð)	ég hentaðist	við hentuðumst
	þú hentaðist	þið hentuðust		þú hentaðist	þið hentuðust
	hann, hún, það hentaðist	þeir, þær, þau hentuðust		hann, hún, það hentaðist	þeir, þær, þau hentuðust
imperative (boðháttur)	hentast (þú)	hentist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hentastu	hentisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hentaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hentaður	hentuð	hentað		hentaðir	hentaðar	hentuð
accusative (þolfall)	hentaðan	hentaða	hentað		hentaða	hentaðar	hentuð
dative (þágufall)	hentuðum	hentaðri	hentuðu		hentuðum	hentuðum	hentuðum
genitive (eignarfall)	hentaðs	hentaðrar	hentaðs		hentaðra	hentaðra	hentaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hentaði	hentaða	hentaða		hentuðu	hentuðu	hentuðu
accusative (þolfall)	hentaða	hentuðu	hentaða		hentuðu	hentuðu	hentuðu
dative (þágufall)	hentaða	hentuðu	hentaða		hentuðu	hentuðu	hentuðu
genitive (eignarfall)	hentaða	hentuðu	hentaða		hentuðu	hentuðu	hentuðu

Related terms

• hentugur (adjective)

Further reading

• “henta” in the Dictionary of Modern Icelandic (in Icelandic) and ISLEX (in the Nordic languages)

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• hentet

Verb

henta

1. inflection of hente:
   1. simple past
   2. past participle

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

• hente

Etymology

From Old Norse heimta.

Pronunciation

• IPA^(key): /²hɛnta/
• (Trøndelag) IPA^(key): /hɛɲc/

Verb

henta (present tense hentar, past tense henta, past participle henta, passive infinitive hentast, present participle hentande, imperative henta/hent)

1. to fetch, get, collect
2. to pick up (someone)

Derived terms

• hentesveis
• innhenta

References

• “henta” in The Nynorsk Dictionary.

Old Norse

Adjective

henta

1. strong feminine accusative singular of hentr
2. strong masculine accusative plural of hentr
3. weak masculine oblique singular of hentr
4. weak feminine nominative singular of hentr
5. weak neuter all cases singular of hentr