Esperanto edit

Pronunciation edit

  • (file)
  • IPA(key): [huˈsaro]
  • Rhymes: -aro
  • Hyphenation: hu‧sa‧ro

Noun edit

husaro (accusative singular husaron, plural husaroj, accusative plural husarojn)

  1. hussar

Latin edit

Alternative forms edit

Etymology edit

Borrowed from Hungarian huszár.

Noun edit

husārō m (genitive husārōnis); third declension

  1. (Medieval Latin, New Latin, Hungary) hussar

Declension edit

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative husārō husārōnēs
Genitive husārōnis husārōnum
Dative husārōnī husārōnibus
Accusative husārōnem husārōnēs
Ablative husārōne husārōnibus
Vocative husārō husārōnēs

References edit

  • Bartal, Antal (1901) “husaro”, in A magyarországi latinság szótára [Dictionary of Hungarian Latinity] (in Hungarian), Budapest: Franklin-Társulat, page 313/1
  • János Harmatta, Iván Boronkai, et al., editors (1983– ), “hussaro”, in Lexicon Latinitatis Medii Aevi Hungariae[1], Budapest: Akadémiai Kiadó, →OCLC