Latin edit

Alternative forms edit

Etymology edit

Perfect passive participle of iaculor.

Participle edit

iaculātus (feminine iaculāta, neuter iaculātum); first/second-declension participle

  1. thrown, cast, flung, hurled; having thrown, etc.
    • 29 BCE – 19 BCE, Virgil, Aeneid 2.276:
      “[...] vel Danaum Phrygiōs iaculātus puppibus ignīs [...].”
      “[...] or having flung Phrygian firebrands at the prows of the Danaans [...].”
      (Prince Hector of Troy led an attack which set the Greek fleet afire.)

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative iaculātus iaculāta iaculātum iaculātī iaculātae iaculāta
Genitive iaculātī iaculātae iaculātī iaculātōrum iaculātārum iaculātōrum
Dative iaculātō iaculātō iaculātīs
Accusative iaculātum iaculātam iaculātum iaculātōs iaculātās iaculāta
Ablative iaculātō iaculātā iaculātō iaculātīs
Vocative iaculāte iaculāta iaculātum iaculātī iaculātae iaculāta