Latin edit

Etymology edit

From ignis (fire) +‎ -iō.

Pronunciation edit

Verb edit

igniō (present infinitive ignīre, perfect active ignīvī or igniī, supine ignītum); fourth conjugation

  1. to ignite, set on fire

Conjugation edit

   Conjugation of igniō (fourth conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present igniō ignīs ignit ignīmus ignītis igniunt
imperfect igniēbam igniēbās igniēbat igniēbāmus igniēbātis igniēbant
future igniam igniēs igniet igniēmus igniētis ignient
perfect ignīvī,
igniī
ignīvistī,
igniistī
ignīvit,
igniit
ignīvimus,
igniimus
ignīvistis,
igniistis
ignīvērunt,
ignīvēre,
igniērunt,
igniēre
pluperfect ignīveram,
ignieram
ignīverās,
ignierās
ignīverat,
ignierat
ignīverāmus,
ignierāmus
ignīverātis,
ignierātis
ignīverant,
ignierant
future perfect ignīverō,
ignierō
ignīveris,
ignieris
ignīverit,
ignierit
ignīverimus,
ignierimus
ignīveritis,
ignieritis
ignīverint,
ignierint
passive present ignior ignīris,
ignīre
ignītur ignīmur ignīminī igniuntur
imperfect igniēbar igniēbāris,
igniēbāre
igniēbātur igniēbāmur igniēbāminī igniēbantur
future igniar igniēris,
igniēre
igniētur igniēmur igniēminī ignientur
perfect ignītus + present active indicative of sum
pluperfect ignītus + imperfect active indicative of sum
future perfect ignītus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present igniam igniās igniat igniāmus igniātis igniant
imperfect ignīrem ignīrēs ignīret ignīrēmus ignīrētis ignīrent
perfect ignīverim,
ignierim
ignīverīs,
ignierīs
ignīverit,
ignierit
ignīverīmus,
ignierīmus
ignīverītis,
ignierītis
ignīverint,
ignierint
pluperfect ignīvissem,
igniissem
ignīvissēs,
igniissēs
ignīvisset,
igniisset
ignīvissēmus,
igniissēmus
ignīvissētis,
igniissētis
ignīvissent,
igniissent
passive present igniar igniāris,
igniāre
igniātur igniāmur igniāminī igniantur
imperfect ignīrer ignīrēris,
ignīrēre
ignīrētur ignīrēmur ignīrēminī ignīrentur
perfect ignītus + present active subjunctive of sum
pluperfect ignītus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present ignī ignīte
future ignītō ignītō ignītōte igniuntō
passive present ignīre ignīminī
future ignītor ignītor igniuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives ignīre ignīvisse,
igniisse
ignītūrum esse ignīrī ignītum esse ignītum īrī
participles igniēns ignītūrus ignītus igniendus,
igniundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
igniendī igniendō igniendum igniendō ignītum ignītū

Descendants edit

  • English: ignite

References edit

  • ignio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • ignio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.