See also: immunitás

Latin edit

Etymology edit

From immūnis +‎ -tās.

Pronunciation edit

Noun edit

immūnitās f (genitive immūnitātis); third declension

  1. freedom or exemption from taxes or public service
  2. immunity

Declension edit

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative immūnitās immūnitātēs
Genitive immūnitātis immūnitātum
Dative immūnitātī immūnitātibus
Accusative immūnitātem immūnitātēs
Ablative immūnitāte immūnitātibus
Vocative immūnitās immūnitātēs

Descendants edit

References edit

  • immunitas”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • immunitas”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • immunitas in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • immunitas in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to enjoy absolute immunity: immunitatem omnium rerum habere
    • prerogative, privilege: ius praecipuum, beneficium, donum, also immunitas c. Gen.
  • immunitas”, in William Smith et al., editor (1890), A Dictionary of Greek and Roman Antiquities, London: William Wayte. G. E. Marindin