Latin edit

Etymology edit

From in- +‎ pendō (pay).

Pronunciation edit

Verb edit

impendō (present infinitive impendere, perfect active impendī, supine impēnsum); third conjugation

  1. to spend or expend
  2. to devote (money, time etc.) to

Conjugation edit

   Conjugation of impendō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present impendō impendis impendit impendimus impenditis impendunt
imperfect impendēbam impendēbās impendēbat impendēbāmus impendēbātis impendēbant
future impendam impendēs impendet impendēmus impendētis impendent
perfect impendī impendistī impendit impendimus impendistis impendērunt,
impendēre
pluperfect impenderam impenderās impenderat impenderāmus impenderātis impenderant
future perfect impenderō impenderis impenderit impenderimus impenderitis impenderint
passive present impendor impenderis,
impendere
impenditur impendimur impendiminī impenduntur
imperfect impendēbar impendēbāris,
impendēbāre
impendēbātur impendēbāmur impendēbāminī impendēbantur
future impendar impendēris,
impendēre
impendētur impendēmur impendēminī impendentur
perfect impēnsus + present active indicative of sum
pluperfect impēnsus + imperfect active indicative of sum
future perfect impēnsus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present impendam impendās impendat impendāmus impendātis impendant
imperfect impenderem impenderēs impenderet impenderēmus impenderētis impenderent
perfect impenderim impenderīs impenderit impenderīmus impenderītis impenderint
pluperfect impendissem impendissēs impendisset impendissēmus impendissētis impendissent
passive present impendar impendāris,
impendāre
impendātur impendāmur impendāminī impendantur
imperfect impenderer impenderēris,
impenderēre
impenderētur impenderēmur impenderēminī impenderentur
perfect impēnsus + present active subjunctive of sum
pluperfect impēnsus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present impende impendite
future impenditō impenditō impenditōte impenduntō
passive present impendere impendiminī
future impenditor impenditor impenduntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives impendere impendisse impēnsūrum esse impendī impēnsum esse impēnsum īrī
participles impendēns impēnsūrus impēnsus impendendus,
impendundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
impendendī impendendō impendendum impendendō impēnsum impēnsū

Derived terms edit

Descendants edit

  • Spanish: impender

See also edit

References edit

  • impendo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • impendo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • impendo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • (ambiguous) a sword hangs over his neck: gladius cervicibus impendet
    • (ambiguous) dangers threaten a man: pericula alicui impendent, imminent
    • (ambiguous) to expend great labour on a thing: operam (laborem, curam) in or ad aliquid impendere
    • (ambiguous) the house threatens to fall in (vid. sect. X. 5, note 'Threaten'...): domus ruina impendet
    • (ambiguous) a war is imminent: bellum impendet, imminet, instat

Spanish edit

Verb edit

impendo

  1. first-person singular present indicative of impender