improdictus
Latin edit
Etymology edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /im.proːˈdik.tus/, [ɪmproːˈd̪ɪkt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /im.proˈdik.tus/, [improˈd̪ikt̪us]
Adjective edit
imprōdictus (feminine imprōdicta, neuter imprōdictum); first/second-declension adjective
- not postponed
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | imprōdictus | imprōdicta | imprōdictum | imprōdictī | imprōdictae | imprōdicta | |
Genitive | imprōdictī | imprōdictae | imprōdictī | imprōdictōrum | imprōdictārum | imprōdictōrum | |
Dative | imprōdictō | imprōdictō | imprōdictīs | ||||
Accusative | imprōdictum | imprōdictam | imprōdictum | imprōdictōs | imprōdictās | imprōdicta | |
Ablative | imprōdictō | imprōdictā | imprōdictō | imprōdictīs | |||
Vocative | imprōdicte | imprōdicta | imprōdictum | imprōdictī | imprōdictae | imprōdicta |
References edit
- “improdictus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “improdictus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- improdictus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.