Latin edit

Etymology edit

Perfect passive participle of incarnō

Participle edit

incarnātus (feminine incarnāta, neuter incarnātum); first/second-declension participle

  1. having been made incarnate

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative incarnātus incarnāta incarnātum incarnātī incarnātae incarnāta
Genitive incarnātī incarnātae incarnātī incarnātōrum incarnātārum incarnātōrum
Dative incarnātō incarnātō incarnātīs
Accusative incarnātum incarnātam incarnātum incarnātōs incarnātās incarnāta
Ablative incarnātō incarnātā incarnātō incarnātīs
Vocative incarnāte incarnāta incarnātum incarnātī incarnātae incarnāta

Descendants edit