Latin edit

Etymology edit

From in- +‎ capiō (I seize upon”, “I lay hold of).

Pronunciation edit

Verb edit

incipiō (present infinitive incipere, perfect active incēpī, supine inceptum); third conjugation iō-variant

  1. to begin, to commence
    Synonyms: incohō, exōrdior, occipiō, coepiō, ōrdior, initiō, ineō, ingredior, aggredior, sūmō, moveō, committō, exorior, mōlior
    Antonyms: dēsistō, subsistō, cessō

Conjugation edit

   Conjugation of incipiō (third conjugation -variant)
indicative singular plural
first second third first second third
active present incipiō incipis incipit incipimus incipitis incipiunt
imperfect incipiēbam incipiēbās incipiēbat incipiēbāmus incipiēbātis incipiēbant
future incipiam incipiēs incipiet incipiēmus incipiētis incipient
perfect incēpī incēpistī incēpit incēpimus incēpistis incēpērunt,
incēpēre
pluperfect incēperam incēperās incēperat incēperāmus incēperātis incēperant
future perfect incēperō incēperis incēperit incēperimus incēperitis incēperint
passive present incipior inciperis,
incipere
incipitur incipimur incipiminī incipiuntur
imperfect incipiēbar incipiēbāris,
incipiēbāre
incipiēbātur incipiēbāmur incipiēbāminī incipiēbantur
future incipiar incipiēris,
incipiēre
incipiētur incipiēmur incipiēminī incipientur
perfect inceptus + present active indicative of sum
pluperfect inceptus + imperfect active indicative of sum
future perfect inceptus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present incipiam incipiās incipiat incipiāmus incipiātis incipiant
imperfect inciperem inciperēs inciperet inciperēmus inciperētis inciperent
perfect incēperim incēperīs incēperit incēperīmus incēperītis incēperint
pluperfect incēpissem incēpissēs incēpisset incēpissēmus incēpissētis incēpissent
passive present incipiar incipiāris,
incipiāre
incipiātur incipiāmur incipiāminī incipiantur
imperfect inciperer inciperēris,
inciperēre
inciperētur inciperēmur inciperēminī inciperentur
perfect inceptus + present active subjunctive of sum
pluperfect inceptus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present incipe incipite
future incipitō incipitō incipitōte incipiuntō
passive present incipere incipiminī
future incipitor incipitor incipiuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives incipere incēpisse inceptūrum esse incipī inceptum esse inceptum īrī
participles incipiēns inceptūrus inceptus incipiendus,
incipiundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
incipiendī incipiendō incipiendum incipiendō inceptum inceptū

Derived terms edit

Descendants edit

See also edit

References edit

  • incipio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • incipio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • incipio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to begin with a thing: initium capere; incipere ab aliqua re
    • to commence hostilities: bellum incipere, belli initium facere (B. G. 7. 1. 5)
  • incipio in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[2], pre-publication website, 2005-2016