indeclivis
Latin edit
Etymology edit
From in- + dēclīvis (“sloping”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /in.deːˈkliː.u̯is/, [ɪn̪d̪eːˈklʲiːu̯ɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /in.deˈkli.vis/, [in̪d̪eˈkliːvis]
Adjective edit
indēclīvis (neuter indēclīve); third-declension two-termination adjective
- not sloping
Declension edit
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | indēclīvis | indēclīve | indēclīvēs | indēclīvia | |
Genitive | indēclīvis | indēclīvium | |||
Dative | indēclīvī | indēclīvibus | |||
Accusative | indēclīvem | indēclīve | indēclīvēs indēclīvīs |
indēclīvia | |
Ablative | indēclīvī | indēclīvibus | |||
Vocative | indēclīvis | indēclīve | indēclīvēs | indēclīvia |
References edit
- indēclīvis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette, page 803/2.