indigenus
Latin edit
Etymology edit
From Proto-Italic *endogenos, from Proto-Indo-European *h₁n̥dó + *ǵénh₁os. Equivalent to indu- (“inside”) + -genus (“born, begotten or sprung from”). See also ingenuus.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /inˈdi.ɡe.nus/, [ɪn̪ˈd̪ɪɡɛnʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /inˈdi.d͡ʒe.nus/, [in̪ˈd̪iːd͡ʒenus]
Adjective edit
indigenus (feminine indigena, neuter indigenum); first/second-declension adjective
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | indigenus | indigena | indigenum | indigenī | indigenae | indigena | |
Genitive | indigenī | indigenae | indigenī | indigenōrum | indigenārum | indigenōrum | |
Dative | indigenō | indigenō | indigenīs | ||||
Accusative | indigenum | indigenam | indigenum | indigenōs | indigenās | indigena | |
Ablative | indigenō | indigenā | indigenō | indigenīs | |||
Vocative | indigene | indigena | indigenum | indigenī | indigenae | indigena |
Noun edit
indigenus m (genitive indigenī); second declension
Declension edit
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | indigenus | indigenī |
Genitive | indigenī | indigenōrum |
Dative | indigenō | indigenīs |
Accusative | indigenum | indigenōs |
Ablative | indigenō | indigenīs |
Vocative | indigene | indigenī |
References edit
- “indigenus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- indigenus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.