indispositus
Latin edit
Etymology edit
in- + dispositus (“arranged”)
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /in.disˈpo.si.tus/, [ɪn̪d̪ɪs̠ˈpɔs̠ɪt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /in.disˈpo.si.tus/, [in̪d̪isˈpɔːs̬it̪us]
Adjective edit
indispositus (feminine indisposita, neuter indispositum, adverb indispositē); first/second-declension adjective
- disordered, confused
- (of a person) unprepared
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | indispositus | indisposita | indispositum | indispositī | indispositae | indisposita | |
Genitive | indispositī | indispositae | indispositī | indispositōrum | indispositārum | indispositōrum | |
Dative | indispositō | indispositō | indispositīs | ||||
Accusative | indispositum | indispositam | indispositum | indispositōs | indispositās | indisposita | |
Ablative | indispositō | indispositā | indispositō | indispositīs | |||
Vocative | indisposite | indisposita | indispositum | indispositī | indispositae | indisposita |
References edit
- “indispositus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “indispositus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers