innocentum

Latin

Adjective

innocentum

1. genitive masculine/feminine/neuter plural of innocens
   • 438 CE, Codex Theodosianus 9.1.14:

     quicumque alium de homicidii crimine periculosa vel capitali obiectione pulsaverit, non prius a iudicibus audiatur, quam se similem poenam, quam reo intendit, conscripserit subiturum: et si servos alienos accusandos esse crediderit, se simili inscriptione constringat, futurum ut supplicia innocentum servorum aut poena capitis sui aut facultatum amissione compenset.

Noun

innocentum

1. genitive plural of innocens
   • c. 211 BCE, Plautus, Rudens 618–619[1]:

     Víndicate, ne ínpiorum potíor sit polléntia
     Quam ínnocentum, quí se scelere fíere nolunt nóbilis.