inquino
Italian edit
Verb edit
inquino
Latin edit
Etymology edit
Uncertain; according to the 8th century abridgment of Festus by Paul the Deacon, the word comes from cunīre (“to shit”). Cognate with caenum, obscenus according to Pokorny.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈin.kʷi.noː/, [ˈɪŋkʷɪnoː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈin.kwi.no/, [ˈiŋkwino]
Verb edit
inquinō (present infinitive inquināre, perfect active inquināvī, supine inquinātum); first conjugation
Conjugation edit
Derived terms edit
Descendants edit
- Spanish: enconar
- → English: inquinate
- → Italian: inquinare
- → Portuguese: inquinar
- → Spanish: inquinar
References edit
- “inquino”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “inquino”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- inquino in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- (ambiguous) to be vicious, criminal: vitiis, sceleribus inquinatum, contaminatum, obrutum esse
- (ambiguous) to be vicious, criminal: vitiis, sceleribus inquinatum, contaminatum, obrutum esse
Portuguese edit
Verb edit
inquino
Spanish edit
Verb edit
inquino