insidians
Latin edit
Etymology edit
Present active participle of īnsidiō
Participle edit
īnsidiāns (genitive īnsidiantis); third-declension one-termination participle
Declension edit
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | īnsidiāns | īnsidiantēs | īnsidiantia | ||
Genitive | īnsidiantis | īnsidiantium | |||
Dative | īnsidiantī | īnsidiantibus | |||
Accusative | īnsidiantem | īnsidiāns | īnsidiantēs īnsidiantīs |
īnsidiantia | |
Ablative | īnsidiante īnsidiantī1 |
īnsidiantibus | |||
Vocative | īnsidiāns | īnsidiantēs | īnsidiantia |
1When used purely as an adjective.
References edit
- “insidians”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers