insidiatus
Latin edit
Etymology edit
Perfect active participle of īnsidior
Participle edit
īnsidiātus (feminine īnsidiāta, neuter īnsidiātum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | īnsidiātus | īnsidiāta | īnsidiātum | īnsidiātī | īnsidiātae | īnsidiāta | |
Genitive | īnsidiātī | īnsidiātae | īnsidiātī | īnsidiātōrum | īnsidiātārum | īnsidiātōrum | |
Dative | īnsidiātō | īnsidiātō | īnsidiātīs | ||||
Accusative | īnsidiātum | īnsidiātam | īnsidiātum | īnsidiātōs | īnsidiātās | īnsidiāta | |
Ablative | īnsidiātō | īnsidiātā | īnsidiātō | īnsidiātīs | |||
Vocative | īnsidiāte | īnsidiāta | īnsidiātum | īnsidiātī | īnsidiātae | īnsidiāta |
References edit
- insidiatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- insidiatus in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016