Latin

edit

Etymology

edit

From īnserō (to sow, plant) +‎ -īvus.

Pronunciation

edit

Adjective

edit

īnsitīvus (feminine īnsitīva, neuter īnsitīvum); first/second-declension adjective

  1. ingrafted, grafted
  2. substituted, spurious; adopted

Declension

edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative īnsitīvus īnsitīva īnsitīvum īnsitīvī īnsitīvae īnsitīva
Genitive īnsitīvī īnsitīvae īnsitīvī īnsitīvōrum īnsitīvārum īnsitīvōrum
Dative īnsitīvō īnsitīvō īnsitīvīs
Accusative īnsitīvum īnsitīvam īnsitīvum īnsitīvōs īnsitīvās īnsitīva
Ablative īnsitīvō īnsitīvā īnsitīvō īnsitīvīs
Vocative īnsitīve īnsitīva īnsitīvum īnsitīvī īnsitīvae īnsitīva

References

edit
  • insitivus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • insitivus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • insitivus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.