institutus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of īnstituō.
Participle edit
īnstitūtus (feminine īnstitūta, neuter īnstitūtum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | īnstitūtus | īnstitūta | īnstitūtum | īnstitūtī | īnstitūtae | īnstitūta | |
Genitive | īnstitūtī | īnstitūtae | īnstitūtī | īnstitūtōrum | īnstitūtārum | īnstitūtōrum | |
Dative | īnstitūtō | īnstitūtō | īnstitūtīs | ||||
Accusative | īnstitūtum | īnstitūtam | īnstitūtum | īnstitūtōs | īnstitūtās | īnstitūta | |
Ablative | īnstitūtō | īnstitūtā | īnstitūtō | īnstitūtīs | |||
Vocative | īnstitūte | īnstitūta | īnstitūtum | īnstitūtī | īnstitūtae | īnstitūta |
Derived terms edit
References edit
- “institutus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “institutus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- institutus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- (ambiguous) a theme, subject proposed for discussion: institutum or id quod institui
- (ambiguous) to remain true to one's principles: institutum tenere
- (ambiguous) a theme, subject proposed for discussion: institutum or id quod institui