Latin edit

Alternative forms edit

Etymology edit

From inter (between) +‎ legō (to select), or from inter- +‎ Proto-Italic *legō (to care).

Pronunciation edit

Verb edit

intellegō (present infinitive intellegere, perfect active intellēxī, supine intellēctum); third conjugation

  1. to understand, comprehend, realize, come to know
    Synonym: tongeō
    • , 1.2
      O tempora, o mores! Senatus haec intellegit, consul videt; hic tamen vivit. Vivit?
      Shame on the age and on its principles! The senate is aware of these things; the consul sees them; and yet this man lives. Lives!
  2. to perceive, discern, see, observe, recognise; feel, notice
    Synonyms: agnōscō, cognōscō, inveniō, sentiō, cōnsciō, sapiō, sciō, nōscō, scīscō, percipiō, discernō, tongeō, cernō, audiō
    Antonyms: ignōrō, nesciō

Conjugation edit

   Conjugation of intellegō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present intellegō intellegis intellegit intellegimus intellegitis intellegunt
imperfect intellegēbam intellegēbās intellegēbat intellegēbāmus intellegēbātis intellegēbant
future intellegam intellegēs intelleget intellegēmus intellegētis intellegent
perfect intellēxī intellēxistī intellēxit intellēximus intellēxistis intellēxērunt,
intellēxēre
pluperfect intellēxeram intellēxerās intellēxerat intellēxerāmus intellēxerātis intellēxerant
future perfect intellēxerō intellēxeris intellēxerit intellēxerimus intellēxeritis intellēxerint
passive present intellegor intellegeris,
intellegere
intellegitur intellegimur intellegiminī intelleguntur
imperfect intellegēbar intellegēbāris,
intellegēbāre
intellegēbātur intellegēbāmur intellegēbāminī intellegēbantur
future intellegar intellegēris,
intellegēre
intellegētur intellegēmur intellegēminī intellegentur
perfect intellēctus + present active indicative of sum
pluperfect intellēctus + imperfect active indicative of sum
future perfect intellēctus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present intellegam intellegās intellegat intellegāmus intellegātis intellegant
imperfect intellegerem intellegerēs intellegeret intellegerēmus intellegerētis intellegerent
perfect intellēxerim intellēxerīs intellēxerit intellēxerīmus intellēxerītis intellēxerint
pluperfect intellēxissem intellēxissēs intellēxisset intellēxissēmus intellēxissētis intellēxissent
passive present intellegar intellegāris,
intellegāre
intellegātur intellegāmur intellegāminī intellegantur
imperfect intellegerer intellegerēris,
intellegerēre
intellegerētur intellegerēmur intellegerēminī intellegerentur
perfect intellēctus + present active subjunctive of sum
pluperfect intellēctus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present intellege intellegite
future intellegitō intellegitō intellegitōte intelleguntō
passive present intellegere intellegiminī
future intellegitor intellegitor intelleguntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives intellegere intellēxisse intellēctūrum esse intellegī intellēctum esse intellēctum īrī
participles intellegēns intellēctūrus intellēctus intellegendus,
intellegundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
intellegendī intellegendō intellegendum intellegendō intellēctum intellēctū

Derived terms edit

Related terms edit

Descendants edit

References edit

Further reading edit

  • intellego”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • intellego”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • intellego in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[2], London: Macmillan and Co.
    • not to understand a single word: verbum prorsus nullum intellegere
    • what do we understand by 'a wise man': quem intellegimus sapientem?
    • what do we mean by 'virtue': quae intellegitur virtus
    • that is self-evident, goes without saying: hoc facile intellegi potest
    • that is self-evident, goes without saying: hoc per se intellegitur
    • from this it appears, is apparent: ex quo intellegitur or intellegi potest, debet