iocabundus
Latin edit
Etymology edit
iocor (“joke; play”) + -bundus
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /i̯o.kaːˈbun.dus/, [i̯ɔkäːˈbʊn̪d̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /jo.kaˈbun.dus/, [jokäˈbun̪d̪us]
Adjective edit
iocābundus (feminine iocābunda, neuter iocābundum); first/second-declension adjective
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | iocābundus | iocābunda | iocābundum | iocābundī | iocābundae | iocābunda | |
Genitive | iocābundī | iocābundae | iocābundī | iocābundōrum | iocābundārum | iocābundōrum | |
Dative | iocābundō | iocābundō | iocābundīs | ||||
Accusative | iocābundum | iocābundam | iocābundum | iocābundōs | iocābundās | iocābunda | |
Ablative | iocābundō | iocābundā | iocābundō | iocābundīs | |||
Vocative | iocābunde | iocābunda | iocābundum | iocābundī | iocābundae | iocābunda |
References edit
- “iocābundus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press