irrumatus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of irrumō.
Participle edit
irrumātus (feminine irrumāta, neuter irrumātum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | irrumātus | irrumāta | irrumātum | irrumātī | irrumātae | irrumāta | |
Genitive | irrumātī | irrumātae | irrumātī | irrumātōrum | irrumātārum | irrumātōrum | |
Dative | irrumātō | irrumātō | irrumātīs | ||||
Accusative | irrumātum | irrumātam | irrumātum | irrumātōs | irrumātās | irrumāta | |
Ablative | irrumātō | irrumātā | irrumātō | irrumātīs | |||
Vocative | irrumāte | irrumāta | irrumātum | irrumātī | irrumātae | irrumāta |