iuncetum
Latin edit
Alternative forms edit
Etymology edit
iuncus (“rush”) + -ētum (“grove”)
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /i̯unˈkeː.tum/, [i̯ʊŋˈkeːt̪ʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /junˈt͡ʃe.tum/, [jun̠ʲˈt͡ʃɛːt̪um]
Noun edit
iuncētum n (genitive iuncētī); second declension
Declension edit
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | iuncētum | iuncēta |
Genitive | iuncētī | iuncētōrum |
Dative | iuncētō | iuncētīs |
Accusative | iuncētum | iuncēta |
Ablative | iuncētō | iuncētīs |
Vocative | iuncētum | iuncēta |
References edit
- “juncetum”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- juncetum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.