iuramentum
Latin edit
Alternative forms edit
Etymology edit
iūrō (“I swear, vow”) + -mentum (“-ment”)
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /i̯uː.raːˈmen.tum/, [i̯uːräːˈmɛn̪t̪ʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ju.raˈmen.tum/, [juräˈmɛn̪t̪um]
Noun edit
iūrāmentum n (genitive iūrāmentī); second declension
- (Late Latin) oath
- Synonyms: iūs iūrandum, iūrandum
Declension edit
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | iūrāmentum | iūrāmenta |
Genitive | iūrāmentī | iūrāmentōrum |
Dative | iūrāmentō | iūrāmentīs |
Accusative | iūrāmentum | iūrāmenta |
Ablative | iūrāmentō | iūrāmentīs |
Vocative | iūrāmentum | iūrāmenta |
Synonyms edit
- [Term?]
Descendants edit
- Aromanian: giurãmintu
- Asturian: xuramentu
- Catalan: jurament
- Friulian: zurament, ğurament
- Galician: xuramento
- Italian: giuramento
- Ladin: jurament
- Occitan: jurament
- Portuguese: juramento
- Romanian: jurământ
- Romansch: güramaint, engirament
- Sardinian: giuramentu, zuramentu
- Sicilian: juramentu
- Spanish: juramento
- Venetian: giuramento
References edit
- iuramentum in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)