jardziekon

Old Polish

Etymology

Learned borrowing from Ecclesiastical Latin archidiāconus. First attested in 1414.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /jard͡ʑɛkɔn/
• IPA^(key): (15^th CE) /jard͡ʑɛkɔn/

Noun

jardziekon m animacy unattested

1. (Roman Catholicism) archdeacon (title of honour conferred only on a member of a cathedral chapter)
   • 1878-1889 [1414], Archiwum Komisji Historycznej‎^[1], volume III, Kalisz, page 219:

     Kaszal... vypisz dacz w rzeczy medzi xzandzem iardzekonem... a medzi Spitkem

     [Kazał... wypis dać w rzeczy miedzy księdzem jardziekonem... a miedzy Spytkiem]

Derived terms

adjective

• jardziekanów

 

Descendants

• Polish: archidiakon

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “(archidiakon) jardziekon”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN